Portal dla kobiet

To, że pojawienie się na świecie małego dziecka przewraca życie do góry nogami wie chyba każdy. Ale pojawienie się na świecie dwojga małych dzieci to już rewolucja, której zwykły śmiertelnik nie jest w stanie ogarnąć.

Podobno nie ma sytuacji bez wyjścia, ale co zrobić, gdy wszystkie rozwiązania wydają się złe?

Witam, jestem 40-latką z 20 letnim stażem małżeńskim, znałam mojego męża bardzo krótko. Gdy się okazało, że jestem w ciąży, szybki ślub, potem drugie dziecko, przedszkole, szkoły moich córek, i tak mijały latka. Mój mąż nigdy nie powiedział, że mnie kocha, takie zwykłe proste słowa, ale nie w jego ustach.

Witam serdecznie! List ten piszę po przeczytaniu kilkunastu innych na stronie matkipolki. Na tę stronę trafiłam przypadkowo, szukając pomocy dla mojej serdecznej przyjaciółki.

Właściwie to nie wiem od czego zacząć. Mam 22 lata przez 7 lat byłam w szczęśliwym związku i nagle tak szybko wszystko się rozwaliło, ponieważ poznałam JEGO.

Kamil zobaczył nasze nocne figle i mieliśmy tego powodu niemały kłopot...

Z Kasią i Łukaszem parą z 4-letnim stażem spotykam się w ich domu. Oboje młodzi, wykształceni i aktywni zawodowo. Z pozoru są idealną parą, jednak jak sami przyznają wcale tak nie jest.

Kiedy wyszłam po raz drugi za mąż, wydawało mi się, że będziemy szczęśliwi. Ale przez jedną chwilę zapomnienia zaszłam w ciążę z byłym mężem. Nie mogę mieć tego dziecka, a jednocześnie nie umiem się go pozbyć...

Kiedy byłam mała, za każdym razem, gdy na mojej drodze pojawiał się pies, mama brała mnie za rękę i przechodziłyśmy na drugą stronę ulicy. I za każdym razem mówiła: „Nie bój się, córeczko”. Nie wiem, czy wtedy się bałam, wiem natomiast, że dziś się boję zwierząt. Chociaż – paradoksalnie – bardzo je też lubię. Jak poradzić sobie z tą przypadłością, z zoofobią?

Jestem samotną matką a praca w korporacji nie ułatwia mi opieki nad dzieckiem. Częste nadgodziny, praca zabierana do domu czy po prostu zmęczenie przyczyniły się do tego, że często korzystałam z pomocy swojej mamy.

Po roku starania się o dziecko test wreszcie pokazał dwie magiczne kreski. Były łzy szczęścia, uroczysta kolacja i mnóstwo radości męża. Zaczęliśmy się oboje przygotowywać do rodzicielstwa. W każdym kącie naszego mieszkania można było znaleźć poradniki dla przyszłych rodziców. Miałam wrażenie, że jestem dobrze przygotowana do roli mamy, że nie popełnię błędów mojej matki...

Mieliśmy z mężem piękny dom, dobrą pracę i niczego nie brakowało nam do szczęścia. Tylko rodzice wciąż mi przypominali, że mam 34 lata i to już najwyższa pora na dziecko. Nie przejmowałam się ich słowami, chciałam awansować. Nie miałam teraz czasu na dziecko, ale życie zaplanowało inaczej....

Zaczęłam pisać bloga z prostego powodu: chciałam wyjść w końcu z przeklętej matni, jaką jest samotność. Tu, w sieci nie byłam postrzegana przez pryzmat mojego wyglądu, a jedynie przez to, w jaki sposób opisuję świat.

Z pozoru wszystko jest idealne. Młodzi, piękni, samodzielni i zakochani. Na moim palcu lśni złoty pierścionek, on szuka fotografa na ślub. Czego chcieć więcej? Chyba tylko tej namiętności, która uleciała. Niby jej nie ma a sprawia tyle problemów...

Chcecie wiedzieć jak łatwo i skutecznie zniszczyć związek? Nie ma problemu powiem wam to. W końcu jestem mistrzynią! Przeczytajcie! I proszę Was potraktujcie tę opowieść jako przestrogę...